Fiscardo is one of the finest harbors in Greece. Prehistoric graves testify that lived here since forty thousands (40,000) years. It was well known as a port of the Roman period under the name "Panormos". In 1084 Robert Guiscard, Lord of Calabria and Apulia in Southern Italy won between Kefalonia and Corfu the united fleets of the Venetians and Byzantines, attempting to occupy the island of Kefalonia without success. He died on his ship on June 17, 1085 when it was docked in the port of Panormos, leaving his memory name, which has since called Fiscardo (after a small alteration Guiscard - Piskardo - Fiscardo).

The earthquakes in Kefalonia at 1953 literally razed what it had left behind intact the 2nd World War and the Civil War. Most houses of Kefalonia were completely destroyed, the dead were hundreds and injured even more. But Fiscardo survived and is now one of the most beautiful traditional village and one of the most dynamic tourist areas of Greece.

Το Φισκάρδο είναι ένα από τα ωραιότερα λιμάνια της Ελλάδος. Προϊστορικοί τάφοι μαρτυρούν ότι κατοικήθηκε εδώ & 40.000 χρόνια. Ήταν γνωστό λιμάνι της Ρωμαϊκής Περιόδου με το όνομα «Πάνορμος». Το 1084 ο Ροβέρτος Γυισκάρδος, κύριος της Καλαβρίας & της Απουλίας στη Κάτω Ιταλία νίκησε μεταξύ Κεφαλλονιάς & Κέρκυρας τους ενωμένους στόλους Ενετών & Βυζαντινών, επιχειρώντας να καταλάβει τη Κεφαλλονιά χωρίς όμως επιτυχία. Πέθανε μέσα στο πλοίο του στις 17.06.1085 όταν ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Πανόρμου, αφήνοντας ως ανάμνηση το όνομά του, που από τότε ονομάζεται Φισκάρδο (μετά από μια μικρή παραφθορά Γυϊσκάρδος–Πισκάρδο-Φισκάρδο). Οι σεισμοί στην Κεφαλλονιά το 1953 ισοπέδωσαν κυριολεκτικά ότι είχε αφήσει πίσω του ανέπαφο ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος & ο Εμφύλιος. Τα περισσότερα σπίτια της Κεφαλλονιάς καταστράφηκαν ολοσχερώς, οι νεκροί ήταν εκαντοντάδες & οι τραυματίες ακόμα περισσότεροι. Το Φισκάρδο όμως επέζησε & αποτελεί σήμερα έναν από τους ωραιότερους παραδοσιακούς οικισμούς & μια από τις πιο δυναμικές τουριστικές περιοχές της Ελλάδος.

The old Venetian lighthouse was built in the 16th century, the cylindrical tower which looks like the shape of an ancient column. All around the lighthouse is fenced with stones about 2 meters height and inside there is a house for the lighthouse keepers which today is abandoned, unattended and in bad condition. The importance of this lighthouse, (the time of Venetian occupation) was great due to the port of Fiscardo. The inland port is too narrow for large vessels, but the depth is sufficient. There were small fleet of Venetian ships that found good anchorage SW of Lighthouse. Fiscardo was the main export port for the whole region Erisos, from where he loaded all products (raisins, wine, oil, etc)...

Ο παλιός βενετσιάνικος φάρος που πρωτολειτούργησε το 16ο αιώνα, ο κυλινδρικός πύργος του οποίου μοιάζει στο σχήμα με αρχαίο κίονα. Στο χώρο του φάρου που είναι περιφραγμένος με λιθοδομή ύψους περίπου 2 μέτρων υπάρχει και σπίτι για τους φαροφύλακες εκείνης της εποχής το οποίο σήμερα είναι εγκαταλελειμμένο, αφύλακτο και σε κακή κατάσταση. Η σημασία του φάρου αυτού, (την εποχή της Βενετσιάνικης κατοχής), ήταν πολύ μεγάλη λόγω και του λιμανιού του Φισκάρδου. Ο εσωτερικός λιμένας είναι πολύ στενός για τα μεγάλα πλοία αλλά το βάθος είναι ικανοποιητικό. Υπήρχαν μικροί στόλοι από Ενετικές γαλέρες που έβρισκαν καλό αγκυροβόλιο ΝΔ του Φάρου. Το Φισκάρδο ήταν ο κυριότερος εξαγωγικός λιμένας όλης της περιοχής Ερίσου, από όπου εκεί φορτώνονταν όλα τα προϊόντα (σταφίδα, κρασί, λάδι κ.λ.π.)...

The new stone lighthouse was built in 1892 and located north of the island of Kefalonia. After the earthquake of 1953, the lighthouse was abandoned and was built again with a new square tower 14.2 m. height and of focal height plane 28 meters. So today it is the only case in Greece, where we meet in the same place two structures of lighthouses.

Ο νέος πέτρινος φάρος κατασκευάστηκε το 1892 και βρίσκεται στο βορειότερο μέρος του Νησιού της Κεφαλονιάς. Μετά τους σεισμούς του 1953 ο φάρος εγκαταλείφθηκε και κτίστηκε καινούργιος με τετράγωνο πύργο ύψους 14,2 μ. & εστιακό ύψος 28 μ. Έτσι σήμερα είναι μοναδική η περίπτωση στην Ελλάδα όπου στο ίδιο σημείο συναντάμε δύο κατασκευές φάρων.

The Roman cemetery in Fiscardo was located in 1993 during excavation works for the execution of a public utility project, under the responsibility of archaeologist A. Sotiriou, which lasted until 1997 with long breaks. It dates back to the first Christian centuries (2nd to 4th AD), and a total of 47 tombs were surveyed and classified into the following categories:

Tile-roofing: Inside a pit, the dead is laid on a tile layer and covered again with tiles and earth

Injections: These are large and utilitarian vases in which infants or young children are usually buried

Built-in boxes: Tombs are built and are rectangular in shape. Inside, usually a built-in cushion is built.

Monumental construction: An arched tomb is raised on a stepped base, while on a narrow side they have an entrance with a stone door

Sarcophagus: Monolithic burial monuments. In graveside enclosures, among others, two sarcophagi whose faces have been carved with reliefs related to the Underworld have been investigated. Typical is the representation of Persephone's rapture. Artemis and Athena chase Pluto, the God of Hades, appearing on a chariot holding Persephone from the middle. The sarcophagi, the built-in boxes and the monumental tombs, due to their costly design and the rich possessions they contained, are believed to belong to people who during their lifetime were distinguished for their financial strength. The cemetery according to the indications continues below the road and extends to the surrounding plots.

Το ρωμαικό νεκροταφείο στο Φισκάρδο εντοπίστηκε το 1993 κατά την διάρκεια εκσκαφικών εργασιών για την εκτέλεση κοινωφελούς έργου, υπό την ευθύνη του αρχαιολόγου Α. Σωτηρίου, η οποία κράτησε έως το 1997 με μεγάλα χρονικά διαλλείματα. Χρονολογείται στους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες (2ος-4ος μ.Χ.) και σε αυτό ερευνήθηκαν συνολικά 47 τάφοι οι οποίοι κατατάσσονται στις εξής κατηγορίες:

Κεραμοσκεπείς: Μέσα σε λάκκο, ο νεκρός τοποθετείται πάνω σε στρώση κεραμίδων και σκεπάζεται πάλι με κεραμίδες και χώμα

Εγχυτρισμοί: Πρόκειται για μεγάλα και χρηστικά αγγεία στα οποία ενταφιάζονται συνήθως νήπια ή μικρά παιδιά

Κτιστοί κιβωτιόσχημοι: Οι τάφοι είναι κτισμένοι και φέρουν μορφή ορθογώνιου σχήματος. Στο εσωτερικό τους συνήθως κατασκευάζεται κτιστό μαξιλάρι.

Μνημειακής κατασκευής: Πάνω σε βαθμιδωτή βάση υψώνονται οι τάφοι οι οποίοι διαμορφώνονται σε καμάρα ενώ στην μια στενή πλευρά τους φέρουν είσοδο με λίθινη θύρα

Σαρκοφάγοι: Μονολιθικά ταφικά μνημεία. Σε ταφικά περίβολα είχαν ερευνηθεί, εκτός των άλλων, δύο σαρκοφάγοι οι πλευρές των οποίων έφεραν ανάγλυφες παραστάσεις που σχετίζονται με το Κάτω Κόσμο. Χαρακτηριστική είναι η παράσταση της αρπαγής της Περσεφόνης. Η Άρτεμις και η Αθηνά κυνηγούν τον Πλούτωνα, τον Θεό του Άδη που εμφανίζεται πάνω σε άρμα κρατώντας από την μέση την Περσεφόνη. Οι σαρκοφάγοι, οι κτιστοί κιβωτιόσχημοι και οι μνημειακοί τάφοι, λόγω της δαπανηρής κατασκεευής τους και των πλούσιων κτερισμάτων που περιείχαν συμπεραίνεται ότι ανήκαν σε άτομα που κατά τη διάρκεια της ζωής τους διακρίνονταν για την οικονομική τους ευρωστία. Το νεκροταφείο σύμφωνα με τις ενδείξεις συνεχίζεται κάτω από το οδόστρωμα και εκτείνεται στα γύρω οικόπεδα.

Altogether 51 tombs dating from the 2nd to the 4th AD were investigated. and ranked in the following categories:

• 13 overhangs, built-in boxes of graves. Their four sides protrude to the ground and are built according to its technical opus incertum or opus testaceum.
• 17 Boxes encased in rectangular pits, open into the natural loop.
• 3 small monuments, rising to a stone-built base. These graves do not save all of their superstructure, but they are supposed to be vaulted. Its arch is not completed but interrupted and completed with a flat roof, formed by large rectangular stone slabs.
• 5 tiled roofs whose floor and cover are made of tiles.
• 2 pits, one of which was incomplete and the other was roughly bent. He was buried on a wooden stretcher.
• 7 injections. Inside large pots, mainly amphoras, infants and young children were buried.
• 4 sarcophagi, of which only two were found by "country". These are monolithic burial monuments with stone gables. One of them is attributed to a woman's lying figure, but it is not entirely saved. Typical is the representation of Persephone's capture. In the main face of the sarcophagus are depicted from the left to the right Artemis and Athena chasing Pluto, the god of Hades, who appears on a chariot pulling Persephone from the middle of her back.

From the total of the tombs, ten (10) are placed in a funerary precinct and three (3) of which the (two sarcophagi), inside a burial chamber - mausoleum. The mausoleum, as far as its plan is concerned, is ranked in the form of the crowds. They consist of a short antechamber and the main burial chamber.

Συνολικά ερευνήθηκαν 51 τάφοι που χρονολογούνται στο διάστημα από τον 2ο έως τον 4ον μ.Χ. και κατατάσσονται στις εξής κατηφορίες:

• 13 υπέργειοι, κτιστοί κιβωτιόσχημοι τάφοι. Οι 4 πλευρές τους εξέχουν του εδάφους και είναι κτισμένες κατά την τεχική του opus incertum ή του opus testaceum.
• 17 κιβωτιόσχημοι εγκιβωτισμένοι σε ορθογώνιους λάκκους, που ανοίγονται στο φυσικό βρόχο.
• 3 μικροί μνημειακοί, οι οποίοι υψώνονται σε λιθόκτιστη βαθμιδωτή βάση. Οι συγκεκριμένοι τάφοι δε σώζουν όλη την ανωδομή τους, ωστόσο εικάζεται ότι θα μπορούσαν να ήταν καμαροσκέπαστοι. Η καμάρα του δεν ολοκληρώνεται αλλά διακόπτεται και συμπληρώνεται με επίπεδη κάλυψη, που σχηματίζεται από μεγάλες ορθογώνιες λίθινες πλάκες.
• 5 κεραμοσκεπείς των οποίων το δάπεδο και η κάλυψη αποτελούνται από κεραμίδες.
• 2 λακκοειδείς εκ των οποίων ο ένας έμεινε ημιτελής και ο άλλος ήταν αδρά λοξευμένος. Σε αυτόν έγινε ταφή σε ξύλινο φορείο.
• 7 εγχυτρισμοί. Μέσα σε μεγάλα αγγεία, κυρίως αμφορείς, ενταφιάζονταν βρέφη και μικρά παιδιά.
• 4 σαρκοφάγοι, εκ των οποίων μόνο οι δύο βρέθηκαν κατά χώραν. Πρόκειται για μονολιθικά ταφικά μνημεία με λίθινα αετωμικά καλύμματα. Στο ένα από αυτά αποδίδεται γυναικεία ξαπλωμένη μορφή, που όμως δεν σώζεται ολόκληρη. Χαρακτηριστική είναι η παράσταση της αρπαγής της Περσεφόνης. Στην κύρια όψη της σαρκοφάγου εικονίζονται από αριστερά πρός τα δεξιά η Άρτεμις και η Αθηνά που κυνηγούν τον Πλούτωνα, το Θεό του Άδη, ο οποίος εμφανίζεται πάνω σε άρμα γραπώνοντας από τη μέση την Περσεφόνη.

Από το σύνολο των τάφων οι 10 εντάσσονται σε ταφικό περίβολο και 3 (από τους οποίους οι 2 σαρκοφάγοι), σε ταφικό θάλαμο - μαυσωλείο. Το μαυσωλείο, ως πρός την κάτοψη του, κατατάσσεται στον τύπο των ναόσχημων. Αποτελούνται από ένα σύντομο προθάλαμο και τον κυρίως ταφικό θάλαμο.

At burial they placed various loved objects of the dead - gifts:

• Glass and clay pots (tears, drinking pots, wine glasses, etc.)
• Beauty items such as gold, bronze and bone jewelry (rings, earrings, bracelets, necklaces, pins, bronze mirrors, etc.), and iron splines, associated with sporting activities.
• The copper coin (mainly copper coins and golden daans), placed in the palm or in the dead man's mouth, was necessary for the soul to pay for the boatman who would take it to the Lower World. It was also necessary for the lamps to illuminate the path of the soul in the Lower World.

The tombs were family-like as found by skeletal remains. The relics are almost standard and the ossuaries are not missing, and there is also a dog burial, possibly accompanying the owner. The death of dead offerings is confirmed by the presence of holes for funerary covers, but also the fragments of lamps around the graves. Also from food debris and scraps of tableware, outside and around the graves, the slaughter of the dead is certified.

Κατά την ταφή τοποθετούσαν διάφορα αγαπημένα αντικείμενα των νεκρών - κτερίσματα:

• Γυάλινα και πήλινα αγγεία (δακρυδόχοι, αγγεία πόσης, οινοχοίσκες, κ.α.)
• Είδη καλλωπισμού, όπως χρυσά, χάλκινα και οστέινα κοσμήματα (δακτυλίδια, σκουλαρίκια, βραχιόλια, περιδέραια, περόνες, χάλκινοι καθρέπτες κ.α.), και σιδερένιες στλεγγίδες, που συνδέονται με αθλητικές δραστηριότητες.
• Το χαρώνειο νόμισμα (χάλκινα κυρίως νομίσματα και χρυσές δανάκες), τοποθετημένο στην παλάμη ή στο στόμα του νεκρού, ήταν απαραίτητι εφόδιο της ψυχής για να πληρώσει το βαρκάρη/χάροντα, που θα την μετέφερε στον Κάτω Κόσμο. Απαραίτητα επίσης ήταν τα λυχνάρια για να φωτίζουν το δρόμο της ψυχής στον Κάτω Κόσμο.

Οι τάφοι ήταν οικογενειακοί όπως διαπιστώθηκε από τα σκελετικά κατάλοιπα. Οι ανακομιδές είναι σχεδόν κανόνας και δεν λείπουν τα οστεοφυλάκια ενώ σημειώνεται και μία ταφή σκύλου, που ενδεχομένως συνόδευε τον κύριο του. Η τέλεση νεκρικών προσφορών επιβεβαιώνεται από την ύπαρξη οπών για χοές στα καλύμματα των σαρκοφάγων, αλλά και τα θραύσματα λύχνων γύρω από τους τάφους. Επίσης από τροφικά κατάλοιπα και θραύσματα επιτραπέζιων αγγείων, έξω και γύρω από τους τάφους πιστοποιείται η τέλεση νεκροδείπνων.

Nikos Kavvadias, born on 11 January 1910 in Harbin, Manchuria. His father, Charilaos Kavvadias, had Russian citizenship and maintained an import - export business supplier of the Tsarist Army and his mother, Dorothea Agelatou, of the well - known Kefalonia shipowners' family. In 1914, with the outbreak of the war, the family came to Greece and settled in Kefallonia, and the father returned to his operations in Russia, where it was destroyed economically. He returns to Greece in 1921. The young Nikos already shows his talent by publishing a school magazine called "School Satyr". When he graduates, he works at a naval office in Piraeus, but he does not suit him as a profession and barks as a sailor on a cargo ship.

He begins to publish his poems early in various literary magazines, but his formal entry into Greek letters made it in 1933 with his poetic collection "Marabou". In 1939 he received the diploma of the radio broadcaster, but the war broke him and he was taken to the Albanian front. With the end of the war it barks like a radio operator and travels constantly. During this period from 1954 until 1974, the most important events in the life of the poet concern the death of his younger brother, Argyris, in 1957, the circulation of "Vardias" in French in 1959, the re-issue of " Marabou "and" Poussi "in 1961, his mother's death in 1965 and the birth of Philip in 1966, the son of Elgas's niece, when health problems force him to stop traveling. Just after three months on land, dying in 1975, from stroke.

The popularity of Kavvadias and his work skyrocketed in the 80's with the first melodies of his poems with Thanos Mikroutsikos's "Cross of the South". They followed "The Horizons" by the same composer and until now he is one of the most beloved Greek poets.

Works & Poetry Collections

• Marabou (1933)
• Pushi (1947)
• Traverso (1975)
• Vardia (1954)
• Li (1987)
• The War (1987)
• In My Horse (1987)

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11.01.1910 στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας. Ο πατέρας του, Χαρίλαος Καββαδίας, είχε τη ρωσική υπηκοότητα και διατηρούσε επιχείρηση εισαγωγών-εξαγωγών προμηθευτής του τσαρικού στρατού και η μητέρα του, Δωροθέα Αγγελάτου της γνωστής οικογένειας εφοπλιστών της Κεφαλλονιάς. Το 1914 με την έκρηξη του Πολέμου, η οικογένεια έρχεται στην Ελλάδα κι εγκαθίσταται στην Κεφαλλονιά, ενώ ο πατέρας επιστρέφει στις επιχειρήσεις του στη Ρωσία, όπου καταστρέφεται οικονομικά. Γυρίζει και πάλι στην Ελλάδα το 1921. Ο μικρός Νίκος ήδη από το σχολείο δείχνει το ταλέντο του εκδίδοντας ένα σχολικό περιοδικό τον “Σχολικό Σάτυρο”. Τελειώνοντας το γυμνάσιο δουλεύει υπάλληλος σε ένα ναυτικό γραφείο στο Πειραιά, όμως δεν του ταιριάζει σαν επάγγελμα και μπαρκάρει ναύτης σε φορτηγό πλοίο.

Αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα του από πολύ νωρίς σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά αλλά την επίσημη είσοδο του στα ελληνικά γράμματα την κάνει το 1933 με την ποιητική του συλλογή “Μαραμπού”. Το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ασυρματιστή αλλά τον προλαβαίνει ο πόλεμος και επιστρατεύεται στο αλβανικό μέτωπο. Με το τέλος του πολέμου μπαρκάρει σαν ασυρματιστής και ταξιδεύει συνεχώς. Μέσα στη χρονική αυτή περίοδο από το 1954 μέχρι και το 1974, τα πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή του ποιητή αφορούν το θάνατο του πιο μικρού του αδερφού, Αργύρη, το 1957, την κυκλοφορία της «Βάρδιας» στα γαλλικά το 1959, την επανέκδοση του «Μαραμπού» και του «Πούσι» το 1961, το θάνατο της μητέρας του το 1965 και τη γέννηση του Φίλιππου το 1966, γιου της ανιψιάς του Έλγκας, όταν προβλήματα υγείας τον αναγκάζουν να σταματήσει τα ταξίδια. Μόλις μετά από τρεις μήνες στη στεριά πεθαίνει το 1975, από εγκεφαλικό. Η δημοτικότητα του εκτοξεύτηκε στα ύψη την δεκαετία του 80 με τις πρώτες μελοποιήσεις των ποιημάτων του με τον «Σταυρό του Νότου» του Θάνου Μικρούτσικου. Ακολούθησαν «Οι γραμμές των Οριζόντων» από τον ίδιο συνθέτη και μέχρι σήμερα είναι από τους πιο αγαπημένους Ελληνες ποιητές.

'Εργα & Ποιητικές Συλλογές

• Μαραμπού (1933)
• Πούσι (1947)
• Τραβέρσο (1975)
• Βάρδια (1954)
• Λι (1987)
• Του πολέμου (1987)
• Στο άλογό μου (1987)